(памяці героеў Нябеснай сотні)
Хмары ўшчэнт разьбіты воем.
Потым будуць памінаць
гэты час як час герояў, -
гэты час, каб паміраць…
Болю крык падзеліць лапы
на сваіх ды на чужых:
гэты час ня дзеля слАбых,
а, напэўна, для глухіх!..
Ночы дым ад куль схавае.
Вораг – лепей ты бяжы!
Ранак самі адчыняем
сьпевам нашае душы!
І агонь для нас паправіць
сон, які так надакучыў!..
Тут ня дзеткі час свой бавяць –
гэта месца для рашучых!
Самых лепшых вецер лёсу
занясе наўпрост на неба –
і адтуль ужо волі проса
будуць сеяць у нашу глебу!
Іх усьмешкі стануць Бога
нескаронымі сьлязьмі…
Ад дзіцяці да старога
іх ушануем разам мы!
(літаратурны пераклад верша "Им" )
