Крыжы вывозяць у нікуды із Курапатаў...
Дзе і стары, й малы, і бедны, і багаты,
дзе бацька, маці, брат, сястра ды свАты,
дзе не народжаныя мроі й немаўляты...
Дзе ціхім подыхам тугі шальмуюць лёсы
Й лунае вокліч "Памажыце!" між бярозак.
Дзе назапашана бязвінных, голых, босых -
ды дзе радзіна іх сябе хавае ў слёзах.
Тут сёння - хуценька, бы злодзеі із хаты,
з вачыма ўніз, усе сорамам зацяты -
сярод ялін блукаюць зноўку кАты:
крыжы вывозяць у нікуды із Курапатаў...
