Каханне

Ты памятай, галубка, верасы,

якія мы ня бачылі ніколі

ў ціхім, па-вяснову млосным полі,

дзе я з табою не гуляў басы.

Шчэ памятай, радзімая, кіно,

якое мы ніколі не глядзелі,

у абдымках патануўшы. Ды арэлі -

ня гойдалісь на іх мы ўсё адно.

Ты памятай, пяшчотная, той час,

калі мы ўсьміхаліся ад зьзяньня

ў вачах адзін аднога зор каханьня -

яно адзінае, што ўсё ж было ў нас!