·
1 min read
Слушать(AI)

Дождж

Шалёны вецер-волат пакрысе

ўсіх з вуліц зьмёў пад коўдравыя столі,

каб сам насам завулкам пець пра тое,

што дзень больш цеплыні не прынясе.


І шэрыя нябёсы патлусьцелі,

забыўшыся на ўхмылкі летніх зор.

А лісьці чырваньню атрутнай, бы кагор,

натоўпам долу мітусьліва паляцелі.


Вось так памёр у цемры адзічэлы

ад адзіноцтва горад-немаўля,

і нават квапная да некалі зямля

зрабілася ў пустэчы абнішчэлай.


Ды грымнуў дождж рапсодыяй бяды,

расплюшчыўшы тут лужын рты нямыя!

Цяпер надоўга халады старыя

нас усіх запруць кудысьці не туды...

"Дык хіба ж мы праў не маем, сілы - шлях свой адзначаць і сваім уласным краем край свой родны называць?!" © Якуб Колас, "Сымон-музыка"
Comments
You need to be signed in to write comments

Reading today

Ryfma
Ryfma is a social app for writers and readers. Publish books, stories, fanfics, poems and get paid for your work. The friendly and free way for fans to support your work for the price of a coffee
© 2025 Ryfma. All rights reserved 12+