Ім

(памяці героеў Нябеснай сотні)

Хмары ўшчэнт разьбіты воем.

Потым будуць памінаць

гэты час як час герояў, -

гэты час, каб паміраць…

Болю крык падзеліць лапы

на сваіх ды на чужых:

гэты час ня дзеля слАбых,

а, напэўна, для глухіх!..

Ночы дым ад куль схавае.

Вораг – лепей ты бяжы!

Ранак самі адчыняем

сьпевам нашае душы!

І агонь для нас паправіць

сон, які так надакучыў!..

Тут ня дзеткі час свой бавяць –

гэта месца для рашучых!

Самых лепшых вецер лёсу

занясе наўпрост на неба –

і адтуль ужо волі проса

будуць сеяць у нашу глебу!

Іх усьмешкі стануць Бога

нескаронымі сьлязьмі…

Ад дзіцяці да старога

іх ушануем разам мы!

(літаратурны пераклад верша "Им" )