Мова

Хай не сцiхае мова нашых вёсак

У сцюдзёных хатах каменных лясоу,

Хай мова мне падораная лесам

Ярчэй гучыць ад новых гучных слоу.

Хай нiкалi яна не затухае,

Як вогнiшча у пячы маiх дзядоу,

Няхай яна як попел абгарае

У гарачых гутарках аб сэнсе новых слоу.

Хай не губляеца яна сярод астатнiх

З-за падабенства гукау, литар, слоу...

М вось стаiть яна сярод выдатных

Прыгожых и падобных iншых моу.

Але на п'едыстале прыгажосцi

Яна узышла на самыя вярхi,

I вось цяпер яна, як у маладосьцi,

З напеунасцю свпаёй на вышынi.

I запяе яна зязюлей флейтай

Ад рэчак и да самай вышынi.

I адгукнецца у сэрцы нешта рэхам,

Я песнi, што калiсьцi пелi мы...

I мова разгарне свае далонi.

Адчынiць перад намi новы свет.

У нататках, вершах, жартах и размовах,

Каб ведаць кожны сказ як запавед...