Далягляд

Хворыя хвалi змываюць анёлаў,

намаляваных тугою на скуры.

Недзе сьмяюцца натоўпы законаў -

думкi хаваюць за цёмныя мУры.

Раптам зацiхне апошнi музЫка -

песьня, напэўна, зьнiкае ў мроях.

Мабыць, з-за леса надзеi - глядзi-ка! -

бачна й дагэтуль народных герояў,

дужых ды сьмелых, нiбы тыя цмокi,

што баранiлi ад пекла Айчыну?!

Кажаш, што лес гэты вельмi далёка?

Сэрцам глядзi, а не толькi вачыма!!!