* * *
У гушчары, каля цёмнай пячоры,
дзе галосяць вятры-ваяры
ў навальніцу - ні заўтра, ні ўчора,
а заўсёды - смяяліся мы.
Читать дальше
У гушчары, каля цёмнай пячоры,
дзе галосяць вятры-ваяры
ў навальніцу - ні заўтра, ні ўчора,
а заўсёды - смяяліся мы.
Ты памятай, галубка, верасы,
якія мы ня бачылі ніколі
ў ціхім, па-вяснову млосным полі,
дзе я з табою не гуляў басы.
* * *
Не заўважаючы ні межаў, ні адлегласці,
маё каханне існуе на супрацьлегласці:
гарачыня пачуццяў сутыкаецца
Зіготкія зоры -
Зіготкія усьмешкі...
І нават сам волат
стаміўся б нарэшце!