Ленинаканское ( Спитакское ) Землетрясение
Здесь боль,
Здесь душ страдания,
Здесь грустный дудук миропонимания,
Здесь слёзы Ангелов небесных.
Пороки людей прошедших.
И слёзы громки в унисон,
И слава честным и светлый в том момент,
И путь горя и завалов долог,
И града Армении важного обломок,
Трагедии для всей страны советов,знай добрый потомок.
( Стихотворение написано в честь трагедии Ленинаканского ( Спитакское землетрясения в Армении 1988 года 7 декабря. Унесшего 25 тысяч человек (по другим данным — до 150 тысяч), 19 тысяч стали инвалидами, 514 тысяч человек остались без крова )
Дмитриев В.В
2020
Լենինական (Սպիտակ) երկրաշարժ
Այստեղ ցավ կա
Ահա դժբախտության հոգիները
Ահա աշխարհայացքի տխուր դուդուկը,
Ահա երկնքի հրեշտակների արցունքները:
Անցյալի անձինք
Եվ արցունքները բարձրաձայն անիսոնի մեջ են
Եվ փառք դեպի ազնիվ և պայծառ այդ պահին
Եվ վշտի և արգելափակումների ճանապարհը երկար է,
Եվ Հայաստանի քաղաքի մի կարևոր հատված,
Ողբերգությունները խորհուրդների ողջ երկրի համար, լավ սերունդ գիտեք:
(Բանաստեղծությունը գրվել է ի պատիվ Լենինականի ողբերգության (Հայաստանում Սպիտակի երկրաշարժը 1988 թ. Դեկտեմբերի 7-ին: Այն խլեց 25 հազար մարդու (ըստ այլ աղբյուրների `մինչև 150 հազ.), 19 հազարը դարձան հաշմանդամ, 514 հազար մարդ մնաց անօթևան)
Դմիտրիև Վ.Վ.
2020 թ
